Re: Pruga uskog koloseka Šabac-Loznica-Banja Koviljača
Poslato: 21 Sep 2012, 10:20
Jovanla je napisao:
OKRUŽNE ŽELEZNICE U KRALJEVINI SRBIJI
U Kraljevini Srbiji pored države i lokalne samouprave su novcem svojih
poreskih obaveznika gradile železničke pruge. Tako je i Okrug
Podrinjski, želeći da izgradi svoje okružne železnice, načinio zajam kod
Uprave Fondova za izgradnju pruge uskog koloseka Šabac- Loznica –
Banja Koviljača. Na taj je način, davanjem koncesija lokalnim
samoupravama Vlada Srbije želela da ubrza građenje železnica u Srbiji.
Železnička stanica u Šabcu marta 1942 godine:
Kao i Podrinjski Okrug svoju okružnu železnicu je izgradio Požarevački
Okrug.
Trasiranje, obeležavanje i izradu projekta za prugu Dubravica –
Požarevac – Malo Crniće – Petrovac u dužini od 64 km Požarevački
okrug je ustupio privatnim inženjerima Đ. Zlatkoviću i J. Obradoviću i
oni su uz nadzor samoupravnog inženjera P. Rakića pristupili poslu
aprila 1907. godine.
Ministar građevine odobrio je 22. jula 1907. godine planove za građenje
okružne požarevačke železnice Požarevac – Dubravica a licitacija je bila
22 .oktobra 1907 godine i ostala je na najnižem ponuđaču Savi
Novakoviću. Ministar građevina odobrio je licitaciju 4. novembra 1907.
godine a Novaković je otpočeo radove marta 1908. godine.
Za deo pruge Požarevac- Petrovac – Gornjačka klisura odobreni su
planovi 13. marta 1908. godine i poslednja licitacija je održana 6.
septembra a dobio je i nju Sava Novaković.
Građenje ove pruge izvršeno je pod rukovodstvom inženjera Jovana
Obradovića a finansirano je zajmom koji je okrug požarevački zaključio
kod Uprave Fondova.
Pruga Požarevac – Dubravica u dužini od 16.2 km predata je saobraćaju
avgusta 1910. godine.
Pruga Požarevac – Petrovac predata je saobraćaju 1. juna 1912. godine.
Železnički Dom u Banji Koviljači:
Kraljevska Banja – Banja Koviljača, gradsko i poznato banjsko lečilište,
nalazi se na desnoj strani Drine u podnožju Gučeva, na 125m nadmorske
visine , 6 km jugozapadno od Loznice.
U lepotama Banje Koviljače, između ostalih, uživali su i Dositej Obradović
i Vuk Karadžić, a svoje rane u banji vidao je i srpski Vožd Karađorđe. Na
raskošne balove dolazio je i Kralj Aleksandar Karađorđević.
Banja Koviljača postaje banjsko lečilište u vreme Kralja Petra I
Karađorđevića koji, 1908.god., uz svoju rezidenciju, podiže savremeno
sumporno kupatilo. Zato su i građani Podrinjskog okruga želeli svoju
prugu koja bi povezala Šabac sa Loznicom i Banjom.
Železnička restauracija u Banji Koviljači ( preuzeto iz posta g Topčiderca na forumu
Railserbia ):
Trasiranje podrinjskih železnica počelo je 4. marta 1907. godine a izvršio
ga je privatni inženjer Svetozar Matić. On je izvršio obeležavanje sa
izradom planova i celokupnoh elaborata po ceni od 685 dinara po
kilometru. Pruga je bila dugačka 54 km i koloseka 76 cm.
Podeljena je prilikom gradnje u dve sekcije. Licitacija je održana za jednu
sekciju 12. novembra 1907. godine a za drugu 16. decembra. Odobrene
su obe 1. februara 1908. godine i ustupljene braći Mitrovićima iz Šabca.
Voz spreman za polazak iz Banje Koviljača prema Šabcu ( preuzeto iz posta g Topčiderca na forumu
Railserbia ):
Železnička stanica sa leve strane.
Oko tri sata 20. maja 1910. godine (po starom kalendaru ) došao je iz
Šabca železnički voz u stanicu Loznica prvi put i dovezao učenice 7. i 8.
razreda Ženske gimnazije iz Beograda.
Pruga je stigla i u Banju Koviljaču 18. jula 1910. godine ( po novom
kalendaru ). Izgradnja pruge Šabac – Loznica – Banja Koviljača koštala
je 2 500 000 dinara.
„Na pruzi do Koviljače su najčećše saobraćala dva mešovita voza
svakog dana a vikendom, praznicima i tokom letnje sezone je zbog
Banje saobraćao i isključivo putnički voz koji nije stajao u svim
stanicama. Vozovi su naravno imali vezu u Šapcu i sa normalnim JDŽ
vozovima i sa brodovima rečene plovidbe.
Što se tiče voznog parka POŽ je u početku iznajmljivao lokomotive i
vagone od SDŽ-a. Lokomotive su bile standardne SDŽ serije 360 tj.
kasnije JDŽ 72. Posle I svetskog rata su na račun reparacija nabavljene
dve nove lokomotive tog tipa (Š1 i Š2) kao i jedna lokomotiva ista kao
JDŽ 83 (Š3).“ ( citiran deo posta g sdz361-a objavljen na forumu
Railserbia ).
Železnička kompozicija u Banji ( preuzeto iz posta g Topčiderca na
forumu Railserbia ):
Pruga uskog koloseka Šabac - Loznica – Banja Koviljača je ukinuta
godine 1950.
Beogradske Okružne Železnice su takođe planirale izgradnju svojih
pruga. Planirana je izgradnja pruge uskog koloseka od Beograda do
Lazarevca ali je realizaciju prekinulo izbijanje I svetskog rata.
Nakon puštanja u saobraćaj pruge Zabrežje – Valjevo 1908. godine
građani Tamnave su pokrenuli inicijativu za izgradnju kraka ove pruge
od Malog Borka do Uba i dalje do Šabca ali ova pruga nikada nije
napravljena.
http://www.google.com
OKRUŽNE ŽELEZNICE U KRALJEVINI SRBIJI
U Kraljevini Srbiji pored države i lokalne samouprave su novcem svojih
poreskih obaveznika gradile železničke pruge. Tako je i Okrug
Podrinjski, želeći da izgradi svoje okružne železnice, načinio zajam kod
Uprave Fondova za izgradnju pruge uskog koloseka Šabac- Loznica –
Banja Koviljača. Na taj je način, davanjem koncesija lokalnim
samoupravama Vlada Srbije želela da ubrza građenje železnica u Srbiji.
Železnička stanica u Šabcu marta 1942 godine:
Kao i Podrinjski Okrug svoju okružnu železnicu je izgradio Požarevački
Okrug.
Trasiranje, obeležavanje i izradu projekta za prugu Dubravica –
Požarevac – Malo Crniće – Petrovac u dužini od 64 km Požarevački
okrug je ustupio privatnim inženjerima Đ. Zlatkoviću i J. Obradoviću i
oni su uz nadzor samoupravnog inženjera P. Rakića pristupili poslu
aprila 1907. godine.
Ministar građevine odobrio je 22. jula 1907. godine planove za građenje
okružne požarevačke železnice Požarevac – Dubravica a licitacija je bila
22 .oktobra 1907 godine i ostala je na najnižem ponuđaču Savi
Novakoviću. Ministar građevina odobrio je licitaciju 4. novembra 1907.
godine a Novaković je otpočeo radove marta 1908. godine.
Za deo pruge Požarevac- Petrovac – Gornjačka klisura odobreni su
planovi 13. marta 1908. godine i poslednja licitacija je održana 6.
septembra a dobio je i nju Sava Novaković.
Građenje ove pruge izvršeno je pod rukovodstvom inženjera Jovana
Obradovića a finansirano je zajmom koji je okrug požarevački zaključio
kod Uprave Fondova.
Pruga Požarevac – Dubravica u dužini od 16.2 km predata je saobraćaju
avgusta 1910. godine.
Pruga Požarevac – Petrovac predata je saobraćaju 1. juna 1912. godine.
Železnički Dom u Banji Koviljači:
Kraljevska Banja – Banja Koviljača, gradsko i poznato banjsko lečilište,
nalazi se na desnoj strani Drine u podnožju Gučeva, na 125m nadmorske
visine , 6 km jugozapadno od Loznice.
U lepotama Banje Koviljače, između ostalih, uživali su i Dositej Obradović
i Vuk Karadžić, a svoje rane u banji vidao je i srpski Vožd Karađorđe. Na
raskošne balove dolazio je i Kralj Aleksandar Karađorđević.
Banja Koviljača postaje banjsko lečilište u vreme Kralja Petra I
Karađorđevića koji, 1908.god., uz svoju rezidenciju, podiže savremeno
sumporno kupatilo. Zato su i građani Podrinjskog okruga želeli svoju
prugu koja bi povezala Šabac sa Loznicom i Banjom.
Železnička restauracija u Banji Koviljači ( preuzeto iz posta g Topčiderca na forumu
Railserbia ):
Trasiranje podrinjskih železnica počelo je 4. marta 1907. godine a izvršio
ga je privatni inženjer Svetozar Matić. On je izvršio obeležavanje sa
izradom planova i celokupnoh elaborata po ceni od 685 dinara po
kilometru. Pruga je bila dugačka 54 km i koloseka 76 cm.
Podeljena je prilikom gradnje u dve sekcije. Licitacija je održana za jednu
sekciju 12. novembra 1907. godine a za drugu 16. decembra. Odobrene
su obe 1. februara 1908. godine i ustupljene braći Mitrovićima iz Šabca.
Voz spreman za polazak iz Banje Koviljača prema Šabcu ( preuzeto iz posta g Topčiderca na forumu
Railserbia ):
Železnička stanica sa leve strane.
Oko tri sata 20. maja 1910. godine (po starom kalendaru ) došao je iz
Šabca železnički voz u stanicu Loznica prvi put i dovezao učenice 7. i 8.
razreda Ženske gimnazije iz Beograda.
Pruga je stigla i u Banju Koviljaču 18. jula 1910. godine ( po novom
kalendaru ). Izgradnja pruge Šabac – Loznica – Banja Koviljača koštala
je 2 500 000 dinara.
„Na pruzi do Koviljače su najčećše saobraćala dva mešovita voza
svakog dana a vikendom, praznicima i tokom letnje sezone je zbog
Banje saobraćao i isključivo putnički voz koji nije stajao u svim
stanicama. Vozovi su naravno imali vezu u Šapcu i sa normalnim JDŽ
vozovima i sa brodovima rečene plovidbe.
Što se tiče voznog parka POŽ je u početku iznajmljivao lokomotive i
vagone od SDŽ-a. Lokomotive su bile standardne SDŽ serije 360 tj.
kasnije JDŽ 72. Posle I svetskog rata su na račun reparacija nabavljene
dve nove lokomotive tog tipa (Š1 i Š2) kao i jedna lokomotiva ista kao
JDŽ 83 (Š3).“ ( citiran deo posta g sdz361-a objavljen na forumu
Railserbia ).
Železnička kompozicija u Banji ( preuzeto iz posta g Topčiderca na
forumu Railserbia ):
Pruga uskog koloseka Šabac - Loznica – Banja Koviljača je ukinuta
godine 1950.
Beogradske Okružne Železnice su takođe planirale izgradnju svojih
pruga. Planirana je izgradnja pruge uskog koloseka od Beograda do
Lazarevca ali je realizaciju prekinulo izbijanje I svetskog rata.
Nakon puštanja u saobraćaj pruge Zabrežje – Valjevo 1908. godine
građani Tamnave su pokrenuli inicijativu za izgradnju kraka ove pruge
od Malog Borka do Uba i dalje do Šabca ali ova pruga nikada nije
napravljena.
http://www.google.com
